»» نظم کودکان
نظم کودکان انضباط کودک و شیوه‌های ارائه موثر آن یکی از دغدغه‌های اصلی خانواده‌هاست. در این شماره نکاتی راجع به انضباط کودک و راههای جلوگیری از بروز مشکل در این زمینه آورده شد. روشهای آموزش انضباط زمانی که کودک بدرفتاری می‌کند، می‌توانید متناسب با شرایط موجود، یکی از تکنیک‌های زیر را به‌کار ببرید. این تکنیک‌ها، نه تنها کودک را تشویق به همکاری می‌کنند، بلکه به او یاد می‌دهند که در آینده چگونه رفتار کند. 1) پیامدهای طبیعی رفتار زمانی که کودک کاری انجام می‌دهد و عواقب و پیامدهای طبیعی رفتار خود را می‌بیند، در واقع به نحوی نتیجه انتخاب خود را تجربه می‌کند. مثلا اگر فرزندتان شیر خود را به زمین بریزد یا اسباب بازی خود را بشکند، دیگر شیری برای خوردن یا اسباب بازی برای بازی کردن نخواهد داشت؛ در نتیجه، کودک یاد می‌گیرد که دیگر شیر را به زمین نریزد و با اسباب بازی با احتیاط بازی کند. با استفاده از این روش، کودک بهترین و بیشترین میزان یادگیری را خواهد داشت، چرا که اولاً رفتار صحیح را از تجربه خودش فرا می‌گیرد و ثانیاً شما را مقصر نمی‌داند. 2) پیامدهای منطقی با وجود این که پیامدهای طبیعی بسیار خوب نتیجه می‌دهند، همیشه مناسب و کارآمد نیستند. مثلا اگر کودک شما اسباب‌بازی‌های خود را جمع نکند، پیامدی منفی برای او ندارد. با وجود این‌که تمام اسباب‌بازی‌ها پخش و پلا هستند، مسلماً کودک به اندازه شما به این موضوع توجه نخواهد کرد. در چنین شرایطی، باید پیامدی متناسب با رفتار کودک به وجود آورد. برای مثال می‌توانید به کودک خود بگویید اگر اسباب‌بازی‌های خود را جمع نکند، آنها را دور خواهید انداخت (کودک باید حداقل به مدت یک روز با آنها بازی نکند). وقتی از این تکنیک استفاده می‌کنید، باید به آنچه که می‌گویید آگاه باشید و بلافاصله به آن عمل کنید. کودک باید جدیت شما را در عملی کردن گفته‌هایتان ببیند. درغیر این صورت، این تکنیک نه تنها مؤثر نیست، بلکه به مرور زمان تأثیر خود را از دست خواهد داد. به یاد داشته باشید که با کودک خود با داد و فریاد حرف نزنید، بلکه خیلی آرام و رو در رو صحبت کنید. 3) گرفتن امتیازات کودک گاهی اوقات ممکن است به قدری عصبانی باشید که نتوانید پیامد منطقی مناسبی برای رفتار کودک خود پیدا کنید. در این مواقع معمولاً والدین به کودک می‌گویند اگر همکاری نکند او را از چیزی که دوست دارد (مثل تماشای تلویزیون و...) محروم خواهند کرد. در اجرای این تکنیک باید به چند نکته توجه کرد: الف) هرگز کودک را از چیزی که واقعاً به آن نیاز دارد (مانند غذا) محروم نکنید. ب) چیزهایی را انتخاب کنید که کودک واقعاً به آنها علاقه داشته باشد. ج) مطمئن شوید که می‌توانید به آنچه گفته‌اید، عمل کنید. 4) محروم کردن (قرنطینه تربیتی) در این روش کودک برای مدت زمانی معین در مکانی که فاقد هر گونه تقویت (یعنی آنچه کودک دوست دارد) است، قرار داده می‌شود. محروم کردن باید زمانی به کار گرفته شود که روشهای دیگر جواب‌گو نباشد. این روش هنگامی تأثیر بیشتری دارد که رفتار برای شما کاملاً مشخص باشد و بدانید کی اتفاق می‌افتد. محروم کردن در مورد رفتارهایی که قصد متوقف کردن آنها را دارید نیز مؤثر است. این روش را می‌توانید از یک سالگی به بعد اجرا کنید. برای این کار، مراحل زیر را انجام دهید: الف) مکانی مناسب برای محروم‌سازی مشخص نمائید. این مکان باید حتماً جایی کسل کننده، ناراحت کننده و بدون سرگرمی باشد. از حمام یا اتاق خواب استفاده نکنید. حمام برای کودک خطرناک است و اتاق خواب نیز می‌تواند مکانی برای بازی و سرگرمی باشد. می‌توانید از یک صندلی برای این کار استفاده کنید. رفتارهایی را که باید با محروم‌سازی تنبیه شوند، مشخص کنید و به کودک خود توضیح دهید تا او بداند برای چه تنبیه می‌شود. ب) اگر در طول زمان محروم‌سازی، کودک کار دیگری انجام می‌دهد یا محل خود را ترک می‌کند، بار اول فقط به او تذکر دهید. اگر باز هم این امر اتفاق افتاد، فوراً کودک را به مکان محروم‌سازی بفرستید و به صورت خیلی کوتاه و مختصر کار اشتباهش را به او گوشزد کنید. بر اساس یک قاعده کلی، به میزان هر سال از سن کودک، یک دقیقه محروم‌سازی باید اعمال شود. مثلا اگر کودک شما 4 سال دارد باید مدت ماندن او در قرنطینه، 4 دقیقه طول بکشد . اما در برخی مواقع حتی 15 ثانیه ماندن در قرنطینه نیز مفید وکافی بوده است. اگر کودک خودش به این مکان نمی‌رود، او را بغل کنید و به آنجا ببرید. اگر کودک در آنجا نماند، پشت سر او بایستید و با گرفتن شانه‌هایش (به آرامی‌و بدون خشم و عصبانیت) به او بگویید «تو باید تنبیه شوی و در اینجا بمانی». فقط همین جمله را به او بگویید و غیر از آن هیچ توضیح دیگری ندهید. ج) وقتی کودک شما توانست آرام و بی‌صدا در آن محل بماند، تایمر یا ساعتی را در مقابل او قرار دهید تا کودک از اتمام مدت محروم‌سازی آگاه شود. اگر کودک کار خطایی کرد، مدت زمان محروم‌سازی را تکرار نمائید. مثلاً اگر مدت زمان محروم‌سازی 3دقیقه باشد و کودک قبل از اتمام این مدت کار خطایی انجام دهد، باید مجدداً 3دقیقه محروم‌سازی را تحمل نماید. تا زمانی که کودک اعتراضات خود را متوقف نکرده است، مدت زمان مقرر را شروع نکنید. د) پس از پایان مدت محروم‌سازی، کودک خود را در آغوش بگیرید. اگر می‌خواهید دلیل محروم شدنش را به او بگویید، چند دقیقه صبر کنید و سپس آن را توضیح دهید.
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » حسن زارع ( پنج شنبه 88/6/19 :: ساعت 6:0 صبح )
»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
راهنمایی هائی برای برخورد با رفتارهای اختلالی راهنمایی های زیررفتارهای اختلالی در کودکان اُتیستیک و روشهای مقابله با آنها ایندرمان اختلالات طیف اتیسمزندگی با اُتیسمدرمان ، تعلیم و تربیت کودکان اتیسماتیسم چیست ؟مکیدن انگشت زمان مناسب برای درمان زمان درمان اهمیت زیادی داردزندگی با اُتیسم نگاه کلّی بزرگ کردن یک کودک اُتیستیک همراه با:درمان ، تعلیم و تربیت نگاه کلّی : برای والدین دانستن این معلل بروز اُتیسم : تا کنون هیچ علت مشخصی برای اُتیسم کشف نشدهاوتیسم autism توسط انجمن روانشناسی آمریکا مشخص شده اند . در بیما[عناوین آرشیوشده]
