اوتیسم اختلالی است که با ناتوانی فرد برای برقراری رابطه عاطفی از بدو تولد،عدم رشد مهارتهای کلامی،میل شدید به دوام و یکنواختی محیط و تمایل به سرگرمی با اشیا به جای انسانها مشخص می شود.اوتیسم پدیده کودکی است.اوتیسم سی ساله نداریم.بلکه اسکیزوفرنی است.
واژه اوتیسم اولین بار توسط لئوکانر1943به ادبیات مدرن پزشکی وارد شد.کانر پیرامون ناهنجاری روانی کودکان با مطالعه بر روی یازده کودک که دارای اختلالات بالنسبه یکسانی بودند دریافت که آنها نسبت به سایر کودکان رفتار عجیب تر و مشکلات دشوارتری دارند.به ارتباط با اشیا علاقه بیشتری دارند تا انسانها.
شیوع:
نسبت مردان به زنان سه به یک است.(این تخمین برای امریکا است.)در ایران در هر دوهزار کودک یک کودک مبتلا می باشد.
تقسیم بندی اوتیسم طبق معیارهای اجتماعی:
الف)منزوی:هیچ گونه تمایلی به دیگران ندارند.از تماس مستقیم با مردم آشفته می شوند.رفتارهای خودتحریکانه دارند.
ب)منفعل:صحبت کردنش محدود است.و ممکن است گفتار دیگران را طوطی وار تکرار کند.رفتارش شامل بازی های تکراری و حرکات یکنواخت است.
ج)فعال ولی غیر عادی:به بازیهای دسته جمعی علاقه ای نشان نمی دهد.به موضوعات یا اشیا خاصی علاقه نشان می دهد.ضریب هوشی متوسط دارد.ممکن است تیزهوش باشد ولی عاقل نباشد.عقل با هوش فرق می کند.
ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » حسن زارع ( چهارشنبه 88/11/21 :: ساعت 5:40 عصر )
