اتیسم چیست ؟

اتیسم ناتوانی رشدی شدیدی است که در سه سال اوّل زندگی بروز می کند و نتیجه اختلال عصبی است که بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد . اتیسم ونشانه های رفتاری آن ، در ده هزار تولد حدود 2 تا 4 مورد رخ می دهد . اتیسم در پسران چهار برابر دختران دیده می شود .

اتیسم نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می کند . علت اصلی اختلال ناشناخته است و در پسران شایعتر از دختران است وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبک زندگی و تحصیلات والدین نقشی در بروز اتیسم ندارد . این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر می گذارد . کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم در ارتباط کلامی و غیرکلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی مشکل دارند . این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری وجود دارد . در این افراد حرکات تکراری ( دست زدن ، پریدن ) و یا مقاومت در مقابل تغییر دیده می شود و ممکن است در حواس بینائی ، شنوائی ، لامسه ، بویایی و چشایی نیز حساسیتهای غیرمعمول نشان دهند . هسته مرکزی مشکل در اتیسم ، اختلال در ارتباط است پنجاه درصد کودکان اتیستیک قادر نیستند از زبان خود به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند . عدم بکاربردن ضمیر « من » از ویژگیهای کلامی این کودکان است . از مسایل دیگر تکلمی تکرار کلمات و جملات اطرافیان است .

این کلمه از اصطلاح یونانی Autos و به معنی خود ریشه گرفته است . در سال 1943 دکتر Kanner این اختلال را شناسایی نمود و آن را ‍‍” اتیسم زودرس دوران کودکی “ نا‌‌مید. در زبان فارسی ؛ اتیسم را ( در خود ماندگی ) ترجمه کرده اند.این اختلال ؛ یک عارضه رشدی پیچیده است و بر تمامی ویژگیهای رشدی کودک اثر میگذارد. ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » حسن زارع ( جمعه 87/12/16 :: ساعت 6:33 عصر )